تأثیر نقشه های شناختی در بازآفرینی الگوهای ذهنی از محیط

پژوهش حاضر با این هدف اجرا شد که چگونه افراد اطلاعاتی را که در مورد محیط پیرامون خود به دست می آورند، برای مسیریابی مورد استفاده قرار می دهند. روش پژوهش کیفی بود و جامعۀ آماری آن همۀ افراد ساکن در محلۀ سنگ سیاه شیراز و نیز دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که با این محله آشنایی نداشتند و از میان آنها 40 نفر از طریق نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شد. محیط آزمایش، بافت تاریخی محلۀ سنگ سیاه در شیراز و ابزار سنجش، کشیدن نقشه های طرح گونه (کروکی) از محیط آزمایش بود. داده ها از طریق بررسی نقشه های طرح گونۀ افراد از سه دیدگاه تحلیل شد. یافته ها نشان داد که دانش افراد در مورد فضاهایی که با آن در ارتباط هستند، «شبیه نقشه» است و نقشه های شناختی که افراد از محیط پیرامون خود در ذهن دارند، به فرایند مسیریابی کمک می کنند.